Jeoloji profesörü Celal Şengör'ün geçtiğimiz günlerde verdiği röportaj çok konuşuldu. Şengör'ün skandal sözlerinden yola çıkarak genç dehalar için ‘Ölmeden önce kıymetinizin anlaşılması için yapılması gerekenler' listesi hazırladık.
Celal Şengör, boynundan hiç çıkarmadığı papyonu, “Bakın ben profesörüm.” diye bağıran gözlükleri ve sakalıyla isminden ziyade cismi akılda kalanlardan. Ancak onu artık sözleriyle de hatırlayacağız. Zira jeoloji profesörü, geçtiğimiz günlerde Armağan Çağlayan'a verdiği röportajda deprem etkisi yapan cümleler sarf etti. 12 Eylül döneminden bahsederken “Goriller de dışkısını yiyor, zararlı değil.” diye dışkı yedirmenin işkence olmadığını söylemesi mi dersiniz, dönemin mimarlarından “Kenan Evren'in her yaptığını onaylıyorum.” deyişi mi yoksa kendini Türkiye'deki üç elitten biri olarak sayması mı… Sonrasında sözlerinden dolayı özür dilese de, bazılarınca bu özrün algılanışı ‘kıvırmak'tan öteye gidemedi. Sonrasında hocanın odasına içi dışkı dolu kap bırakanlar bile oldu. Sonuç ne olursa olsun ortada bir gerçek var. Hani hep şikayet ederiz ya millet olarak, büyük dehaların, bilim adamlarının kıymeti ölmeden anlaşılmıyor, kimse onları tanımıyor diye. İşte Celal Şengör, bu konuda bir istisna oldu. Biz de Şengör'ün skandal sözlerinden yola çıkarak “Aman ne uğraşacağım ya!” diyerek kolay yolu tercih edecek genç dehalar için ‘Ölmeden önce kıymetinizin anlaşılması için yapılması gerekenler' listesi hazırladık.
Yazdığınız kitapların ismini ‘Bizden adam olmaz' mantığıyla seçin: Fizik, kimya, biyoloji hatta kozmetik-güzellik ya da moda bile olur. Yazdığınız kitabın içeriği ne olursa olsun, ismi herhangi bir bilim adamının neden Türk olmadığını sorgulasın. Ne bileyim bir Edison, bir Tesla, bir Galilei neden Türk değil mesela? Neden? Çünkü cahiliz. Cahil demişken kitabın önsözüne de Türk halkının ne kadar cahil olduğu sosundan serpiştirmeyi ihmal etmiyoruz tabii.
Atatürk'ü Hitler'e benzetmekten çekinmeyin ama klişeleri yıkın: Atatürk, Türk milletinin çoğunun sevdiği bir lider. Yine de röportajlarınızda kendisini azılı bir diktatör olan Hitler'e benzetmekten çekinmeyin. Ama diye de ekleyin ve Hitler'in Almanlığı kutsayarak Almanları birleştirdiğinden, zor olanı başardığından filan söz ederek kendisini övmeyi ihmal etmeyin. Kafanız karıştı değil mi? Böylelikle Atatürk'ü de övmüş olacaksınız. Ne şiş yansın ne kebap…
Demokrasi çok hoştur ama bana ne?: Devletimizin de yönetim biçimi olan demokrasi şimdi tabii ki hoş bir şey ama bizim neyimize! İsviçre'de filan olsun ama bize uygun değil. Bizi bu saatten sonra elitlerin iktidarına dayanan aristokrasi paklar. Buna inanın ya da en azından inanıyormuş gibi yapın.
Kronik ‘Halkı aşağılamazsa ölecek hastalığı'na yakalanın ve asla iyileşmeyin: Halkı köylü, cahil, pis insanların toplamı olarak görün. Alakalı alakasız ne konuda size mikrofon uzatılsa bu konudan dem vurun. Onlarla aynı havayı solumanın günden güne üstün dehanızı nasıl erittiğinden filan söz edin sürekli. Aysun Kayacı'nın “Benim oyumla çobanın oyu bir mi?” söylemini devam ettirin ama bunu yaparken Aysun Kayacı'yı aşağılamayı da unutmayın.
Halk yetmez tüm insanlıktan iğrenin: Sadece bulunduğunuz toplumu aşağılamakla yetinmeyin. Bu nefretinizi tüm insanlığa taşıyın. Asla insan canlılarının bulunduğu ortamlara girmeyin. Alışveriş, sinema, restoran filan… Öyle bakkala gidip ekmek almak da yok bundan sonra. Ne o öyle köylü gibi! İlle de dışarı çıkacaksanız Viyana'ya gidip opera filan izleyin. En azından kendiniz gibi elit insanlarla aynı oksijeni solumuş olursunuz.
Doğal afetlerin güzelliğinden dem vurun: Deprem olmuş binlerce insan ölmüş, ortalığı sel almış yüzlerce yaralı varmış filan. Böyle ufak(!) detaylarla güzel beyninizi meşgul edip hassas kalbinizi üzmeyin. Onun yerine “Deprem olunca fay ne güzel kırılmış.”, “Sel olabilir ama o dalgaların köpürtme sesi…” filan gibi şiirsel konulara odaklanın. Hem size ne canım?
Yakın tarihteki trajedilere ışık tutmak yerine dışkının yenebilir, idrarın içilebilir olduğunu ispatlayan mönüler oluşturun: Mümkün olduğunca haklının değil güçlünün yanında yer alın. Size ne canım darbeymiş, işkenceymiş filan. Yaşandı bitti saygısızca… “Hem ne olmuş yani goriller de dışkısını yiyor, valla bak.” gibi cümleleri basına verdiğiniz demeçlerde eksik etmeyin. Cahil halkınız yine de ikna olmazsa ispat etmekten çekinmeyin. Afiyet olsun!
Hanimiş benim paşam?: Kendinize mutlaka hayran olup tüm yaptıklarını onaylayacağınız bir paşa seçin. Paşa derken Zeki Müren'i kastetmiyoruz tabii. Zaten siz hiç yerli müzik dinlemezsiniz hep yabancı… Ne diyorduk? Yakın tarihten eli kanlı bir paşayı idol seçin ve her yaptığını onaylayın. Artık işkence olur, katliam olur, darbe olur orası sizin bileceğiniz iş. Soran olursa silahlı kuvvetlerin özünde ne kadar elit olduğundan filan bahsedersiniz.
En çok ben elitim, onlar değil ben, ben, ben: Egonuzu mümkün olduğunca şişirin, korkmayın hiçbir cahil patlatamaz. Sürekli “Eski elitlerden kim kaldı azizim?” vurgusu yapıp, bir elin parmaklarını geçmediklerinden filan yakının. Bu isimleri saymanız istenirse mutlaka kendi adınızı araya bir yere sıkıştırın. Elit olmadığını düşündüğünüz insanlarla asla aynı havayı solumayın, gerekirse oksijen maskesi kullanın.
Zor olanı seviyor insan her defa: Tüm bu listeleri eksiksiz uygularsanız siz de yarın öbür gün gündeme oturan bilim adamları arasına adınızı altın harflerle yazdırabilirsiniz. Ha tabii bunun bir yolu daha var ama zor. Hücrelerin hasar gören DNA'ları nasıl onardığını anlatan araştırmalarıyla Nobel kimya ödülüne layık görülen Aziz Sancar gibi. Yabancı basına verdiği röportajlarda -muhtemelen öyle olmadığı halde- Güneydoğu'da nasıl da iyi şartlarda okuduğunu, nasıl da güzel öğretmenlere sahip olduğunu anlatması gibi. Ama boş verin ya, kim uğraşacak değil mi?