Sadece yolda olmak, “evinden, yurdundan” uzakta olmak, günlük rutinini kırıp bunun dışında (bir süre için de olsa) yaşamak tek başına önemli bir uğraş, yaşam biçimi olmakla beraber, bunu yapan hiç kimseye yeterli gelmedi.Gezmekle birlikte paylaşmak da önem kazandı. Söz, yazı, resim, gravür, fotoğraf, film ya da video gibi vasıtalarla yaşananlar, görülenler, tanışılanlar, heyecanlar, öğrenilenler ilk seyahatlerden bugüne anlatıldı, gösterildi, aktarıldı. Seyahatler, seyahatnameler her daim mecrasını buldu; “gitmeyenlere”, “daha önce gidenlere”, “daha sonra gideceklere” sözle, yazıyla ya da görüntüler aracılığıyla ulaştı. İşte bu amaçla 25 yıldır Türkiye’nin büyük bir bölümünü omzumda makine, sırtımda çanta gezme şansım oldu. Bununla birlikte 1998 yılından bugüne kadar öncelikle Asya ülkelerine ve özellikle Nepal’e fotoğraf yolculukları yapıyorum. Biraz farklı yolculuklar bunlar. Gezerken fotograf da çekeriz düşüncesinden biraz uzak. Daha çok, fotoğraf çekmek için gezmek ana fikrini taşıyor. Tüm program, zamanlama, gidilecek mekânlar, yapılacak şeyler fotoğraf için planlanıyor. Her gün gündoğumundan önce kalkılıyor, nerede ayin, festival, kutlama varsa oraya koşuluyor. Duyulan her sese, görülen her ışığa doğru hareketleniliyor. Akşam yemeği ancak tüm çekimler bittikten sonra yeniyor. Yorucu mu? Evet. Sonuçlar iyi mi? Bilmiyorum, Nepal, doğasıyla, insanlarıyla, inançlarıyla, yaşam biçimiyle inanılmaz bir ülke... ‘Dünyanın Çatısı’ da denilen Himalaya silsilesinin önemli bir bölümü bu ülkede yer alıyor. Havanın açık olduğu günlerde Pokhara, Dhulikel, Nagarkot gibi yerleşimlerde yedi-sekiz bin metrelik zirvelerle güne uyanabiliyorsunuz. Hinduizm ve Budizm gibi inançları halkın yüzde 90’ından fazlasının benimsediği bu ülkede, neredeyse 24 saat boyunca sürekli dinî ritüellerle karşılaşıyorsunuz. Günün ilk saatlerinden itibaren tapınaklarda mumlar, tütsüler yakılıyor, adaklar adanıyor, ilahiler okunuyor... 365 basamakla çıkılan Maymun Tapınağı (Swayanbunanth), ölü yakma törenlerinin yapıldığı Pashupathinanth ve dünyanın en büyük Budist stupası olan Boudhananth başkent Kathmandu’da bu ritüelleri en yoğun görebildiğiniz yerler...Ülkenin en önemli yerleşimleri Kathmandu Vadisi’nde yer alan Kathmandu, Bhaktapur ve Patan aynı zamanda Unesco Dünya Kültür Mirası Listesi’nde yer alan yapılarla oldukça fazla turist de çekiyor. Ben de bu turistlerin arasına 11 kez karıştım, Nepal’e gittim, döndüm... Yolculuklardan keyif almasını öğrendim. Fotoğraf ve yolculuk birbirini tamamlayan bir yaşam tarzına dönüştü. Kimi zaman yolculuğun fotoğrafını çektim, kimi zaman fotoğrafın kendisi bir yolculuk oldu. Not: 19 Kasım 2014’te açılacak sergiyle beraber “Eski Kıtanın Yollarında” isimli kitapta da yayınlanacak.
Sadece yolda olmak, “evinden, yurdundan” uzakta olmak, günlük rutinini kırıp bunun dışında (bir süre için de olsa) yaşamak tek başına önemli bir uğraş, yaşam biçimi olmakla beraber, bunu yapan hiç kimseye yeterli gelmedi.Gezmekle birlikte paylaşmak da önem kazandı. Söz, yazı, resim, gravür, fotoğraf, film ya da video gibi vasıtalarla yaşananlar, görülenler, tanışılanlar, heyecanlar, öğrenilenler ilk seyahatlerden bugüne anlatıldı, gösterildi, aktarıldı. Seyahatler, seyahatnameler her daim mecrasını buldu; “gitmeyenlere”, “daha önce gidenlere”, “daha sonra gideceklere” sözle, yazıyla ya da görüntüler aracılığıyla ulaştı. İşte bu amaçla 25 yıldır Türkiye’nin büyük bir bölümünü omzumda makine, sırtımda çanta gezme şansım oldu. Bununla birlikte 1998 yılından bugüne kadar öncelikle Asya ülkelerine ve özellikle Nepal’e fotoğraf yolculukları yapıyorum. Biraz farklı yolculuklar bunlar. Gezerken fotograf da çekeriz düşüncesinden biraz uzak. Daha çok, fotoğraf çekmek için gezmek ana fikrini taşıyor. Tüm program, zamanlama, gidilecek mekânlar, yapılacak şeyler fotoğraf için planlanıyor. Her gün gündoğumundan önce kalkılıyor, nerede ayin, festival, kutlama varsa oraya koşuluyor. Duyulan her sese, görülen her ışığa doğru hareketleniliyor. Akşam yemeği ancak tüm çekimler bittikten sonra yeniyor. Yorucu mu? Evet. Sonuçlar iyi mi? Bilmiyorum, Nepal, doğasıyla, insanlarıyla, inançlarıyla, yaşam biçimiyle inanılmaz bir ülke... ‘Dünyanın Çatısı’ da denilen Himalaya silsilesinin önemli bir bölümü bu ülkede yer alıyor. Havanın açık olduğu günlerde Pokhara, Dhulikel, Nagarkot gibi yerleşimlerde yedi-sekiz bin metrelik zirvelerle güne uyanabiliyorsunuz. Hinduizm ve Budizm gibi inançları halkın yüzde 90’ından fazlasının benimsediği bu ülkede, neredeyse 24 saat boyunca sürekli dinî ritüellerle karşılaşıyorsunuz. Günün ilk saatlerinden itibaren tapınaklarda mumlar, tütsüler yakılıyor, adaklar adanıyor, ilahiler okunuyor... 365 basamakla çıkılan Maymun Tapınağı (Swayanbunanth), ölü yakma törenlerinin yapıldığı Pashupathinanth ve dünyanın en büyük Budist stupası olan Boudhananth başkent Kathmandu’da bu ritüelleri en yoğun görebildiğiniz yerler...Ülkenin en önemli yerleşimleri Kathmandu Vadisi’nde yer alan Kathmandu, Bhaktapur ve Patan aynı zamanda Unesco Dünya Kültür Mirası Listesi’nde yer alan yapılarla oldukça fazla turist de çekiyor. Ben de bu turistlerin arasına 11 kez karıştım, Nepal’e gittim, döndüm... Yolculuklardan keyif almasını öğrendim. Fotoğraf ve yolculuk birbirini tamamlayan bir yaşam tarzına dönüştü. Kimi zaman yolculuğun fotoğrafını çektim, kimi zaman fotoğrafın kendisi bir yolculuk oldu. Not: 19 Kasım 2014’te açılacak sergiyle beraber “Eski Kıtanın Yollarında” isimli kitapta da yayınlanacak.