Güzel şeyler oldu… 12 Aralık, yağmurlu, soğuk bir kış gecesiydi. İnsanlar evlerine çekilmiş, belki bir dizi izliyor, çocuklarıyla vakit geçiriyordu.Yenibosna’da, Zaman’ın personel giriş kapısından başlayıp parkı ve yolu dolduran yüzlerce İstanbullu içinse sıra dışı bir geceydi. Sabahtan beri “150 gazeteciye operasyon yapılacak. Zaman’dan filanca isimler alınacak…” iddiaları devletin loş koridorlarında sessizlikle karşılanınca, Zaman okurları birer ikişer gazeteye gelmeye başladı. Anne kucağında, pusetinde, bebek arabasında küçük destekçiler de vardı içlerinde, elinde dua kitabıyla dedeler, büyük anneler de. Çoğaldılar… Duydukları iddiaların şaşkınlığıyla, kurulduğu günden beri ‘doğru’nun sesi olmuş gazetelerine sahip çıkmanın gururunu bir arada yaşadılar. Gecenin karanlığında, yağmur ve soğuk vazgeçirmedi. Zaman çalışanları çaylarını, meyve sularını paylaştı onlarla. Okurlar, 02.00’ye kadar Zaman’ın yönetici, yazar ve çalışanlarına büyük bir aile olduklarını bir kez daha hatırlattılar ki, görülmeye değerdi.O gece Zaman’ın ışıkları sabaha kadar sönmedi. Çalışanlar evlerine gitmedi, gidenler dönüp geldiler. Bahçede okurların heyecanına ortak oldular. Kafeteryada misafirlerini ağırladılar. Düğün, bayram gecesinden farksızdı 12 Aralık gecesi… Eski çalışanlar, köşe yazarları, farklı gazetelerden desteğe gelen dostlar… Ekrem Dumanlı’nın odası dolup dolup boşaldı, çaylar tazelendi. Yazarlar sırayla aşağıya inip okurlarla söyleşiyordu. Ali Bulaç, Ahmet Turan Alkan, Mehmet Kamış, Mustafa Ünal, Günseli Özen Ocakoğlu, Bekir Salim, Sevgi Akarçeşme, Bülent Keneş, Süleyman Sargın, Bülent Korucu, Abdülhamid Bilici… Bu sırada Ekrem Dumanlı, Türkiye’de neler olup bittiğini anlamak isteyen yabancı medyanın sorularına cevap yetiştirmeye çalışıyordu.12 Aralık gecesi, bir gazetenin okurlarıyla kurduğu sıcak ilişkinin gurur verici meyvesiydi. Okur, haber alma özgürlüğüne kastetmek isteyenlere nazik ve anlamlı bir cevap verdi: Gazeteme dokunma! Bir gün gerçek bir demokrasiye kavuştuğumuzda, acı bir gülümsemeyle anılacak bir geceydi vesselam!
Güzel şeyler oldu… 12 Aralık, yağmurlu, soğuk bir kış gecesiydi. İnsanlar evlerine çekilmiş, belki bir dizi izliyor, çocuklarıyla vakit geçiriyordu.Yenibosna’da, Zaman’ın personel giriş kapısından başlayıp parkı ve yolu dolduran yüzlerce İstanbullu içinse sıra dışı bir geceydi. Sabahtan beri “150 gazeteciye operasyon yapılacak. Zaman’dan filanca isimler alınacak…” iddiaları devletin loş koridorlarında sessizlikle karşılanınca, Zaman okurları birer ikişer gazeteye gelmeye başladı. Anne kucağında, pusetinde, bebek arabasında küçük destekçiler de vardı içlerinde, elinde dua kitabıyla dedeler, büyük anneler de. Çoğaldılar… Duydukları iddiaların şaşkınlığıyla, kurulduğu günden beri ‘doğru’nun sesi olmuş gazetelerine sahip çıkmanın gururunu bir arada yaşadılar. Gecenin karanlığında, yağmur ve soğuk vazgeçirmedi. Zaman çalışanları çaylarını, meyve sularını paylaştı onlarla. Okurlar, 02.00’ye kadar Zaman’ın yönetici, yazar ve çalışanlarına büyük bir aile olduklarını bir kez daha hatırlattılar ki, görülmeye değerdi.O gece Zaman’ın ışıkları sabaha kadar sönmedi. Çalışanlar evlerine gitmedi, gidenler dönüp geldiler. Bahçede okurların heyecanına ortak oldular. Kafeteryada misafirlerini ağırladılar. Düğün, bayram gecesinden farksızdı 12 Aralık gecesi… Eski çalışanlar, köşe yazarları, farklı gazetelerden desteğe gelen dostlar… Ekrem Dumanlı’nın odası dolup dolup boşaldı, çaylar tazelendi. Yazarlar sırayla aşağıya inip okurlarla söyleşiyordu. Ali Bulaç, Ahmet Turan Alkan, Mehmet Kamış, Mustafa Ünal, Günseli Özen Ocakoğlu, Bekir Salim, Sevgi Akarçeşme, Bülent Keneş, Süleyman Sargın, Bülent Korucu, Abdülhamid Bilici… Bu sırada Ekrem Dumanlı, Türkiye’de neler olup bittiğini anlamak isteyen yabancı medyanın sorularına cevap yetiştirmeye çalışıyordu.12 Aralık gecesi, bir gazetenin okurlarıyla kurduğu sıcak ilişkinin gurur verici meyvesiydi. Okur, haber alma özgürlüğüne kastetmek isteyenlere nazik ve anlamlı bir cevap verdi: Gazeteme dokunma! Bir gün gerçek bir demokrasiye kavuştuğumuzda, acı bir gülümsemeyle anılacak bir geceydi vesselam!