Ermenilerin hikâyesi her zaman büyük altüst oluşların hikâyesi olmuştur. Geçen 3 bin yılda günümüzde Türkiye’nin doğu ve Suriye’nin kuzey bölgelerinde yer alan anayurtlarından ayrılan birçok Ermeni, antik ticaret ve hac yollarını izleyerek sayısız devrim, iç savaş ve katliamdan kaçmıştır.Ancak yüzyıllar boyu yerlerinden olmalarına rağmen tüm dünyada 85’ten fazla ülkede yaşayan sekiz milyon Ermeni’yle bugün Ermeni sporası güçlü ve canlıdır. Çocukken saatlerce anneannemin dergilerine bakar, Addis Ababa, Buenos Aires, Kalküta ve Şam gibi uzak şehirlerde yaşayan Ermenilerin hikayelerini arardım, ama okul resimlerinde bu Ermenilerin yüzlerini zar zor seçerdim. Bulabildiğim kitaplar sadece katliamlarla ilgiliydi. Sanki 1915 olayları Ermeni tarihini başarılı bir şekilde sona erdirmişti.2009 yılında Barack Obama’nın seçim kampanyası hakkındaki “Yes We Can” başlıklı ilk kitabımın başarılı olmasından sonra küçük bir çocukken merak ettiğim bu Ermeni topluluklarını görüp belgesel hazırlamaya ve sadece Büyük Felaketin (Medz Yeghern) kurbanları olarak tanınan bu halkın hikâyesini anlatan bir kitap yazmaya karar verdim.Ama bu proje, mağduriyet hakkında değildir. Tersine bir hayatta kalma hikâyesidir.Bu projeye başladığımdan bu yana Los Angeles’ta araba yarışçılarının ve Suriye-Lübnan sınırında bulunan ve anneannemin anlattığı eski gelenekleri muhafaza eden bir köyün fotoğraflarını çektim. Kudüs’te ilahiyat seminerinde bulunan öğrencilerle, Addis Ababa’da melez rahip yardımcıları çocuklarla ve Beyrut’ta kağıt oynayan devrimcilerle karşılaştım. Ermeni balerinlerle birlikte koğuşlarda bekledim. Ülkelerini terk etmek zorunda kalan Suriyeli-Ermeni mültecilerle birlikte yüzdüm.Türkiye’de geride kalmış tek Ermeni köyünde büyüyen çocukları gördüm. Erivan’da ülkesine geri dönen Ermenilerle ve doğumla kazanılan Ermeni vatandaşlığı gönüllüleriyle karşılaştım.İnsanların geçmişe ilişkin anıları ve geleceğe ilişkin ümitleri kaybolmasın diye 200’den fazla röportaj da yaptım.Bu projeyi büyük 2015 yıldönümünden önce tamamlamak için uğraştıkça Ermeni tarihinde özellikle önemli ve kırılgan bir anın belgeselini hazırladığımın farkına varıyorum. Dahası çoğu insan sadece yaşadığımız trajediyi bildiği için benim anlattığın hikâye genelde bilinmiyor. Topluluklarımızın karşı karşıya kaldığı sorunların çoğunun 1915 olaylarıyla ilgisi olsa da Büyük Felaket, Ermeni hikâyesinin sonu olmamıştır.
Ermenilerin hikâyesi her zaman büyük altüst oluşların hikâyesi olmuştur. Geçen 3 bin yılda günümüzde Türkiye’nin doğu ve Suriye’nin kuzey bölgelerinde yer alan anayurtlarından ayrılan birçok Ermeni, antik ticaret ve hac yollarını izleyerek sayısız devrim, iç savaş ve katliamdan kaçmıştır.Ancak yüzyıllar boyu yerlerinden olmalarına rağmen tüm dünyada 85’ten fazla ülkede yaşayan sekiz milyon Ermeni’yle bugün Ermeni sporası güçlü ve canlıdır. Çocukken saatlerce anneannemin dergilerine bakar, Addis Ababa, Buenos Aires, Kalküta ve Şam gibi uzak şehirlerde yaşayan Ermenilerin hikayelerini arardım, ama okul resimlerinde bu Ermenilerin yüzlerini zar zor seçerdim. Bulabildiğim kitaplar sadece katliamlarla ilgiliydi. Sanki 1915 olayları Ermeni tarihini başarılı bir şekilde sona erdirmişti.2009 yılında Barack Obama’nın seçim kampanyası hakkındaki “Yes We Can” başlıklı ilk kitabımın başarılı olmasından sonra küçük bir çocukken merak ettiğim bu Ermeni topluluklarını görüp belgesel hazırlamaya ve sadece Büyük Felaketin (Medz Yeghern) kurbanları olarak tanınan bu halkın hikâyesini anlatan bir kitap yazmaya karar verdim.Ama bu proje, mağduriyet hakkında değildir. Tersine bir hayatta kalma hikâyesidir.Bu projeye başladığımdan bu yana Los Angeles’ta araba yarışçılarının ve Suriye-Lübnan sınırında bulunan ve anneannemin anlattığı eski gelenekleri muhafaza eden bir köyün fotoğraflarını çektim. Kudüs’te ilahiyat seminerinde bulunan öğrencilerle, Addis Ababa’da melez rahip yardımcıları çocuklarla ve Beyrut’ta kağıt oynayan devrimcilerle karşılaştım. Ermeni balerinlerle birlikte koğuşlarda bekledim. Ülkelerini terk etmek zorunda kalan Suriyeli-Ermeni mültecilerle birlikte yüzdüm.Türkiye’de geride kalmış tek Ermeni köyünde büyüyen çocukları gördüm. Erivan’da ülkesine geri dönen Ermenilerle ve doğumla kazanılan Ermeni vatandaşlığı gönüllüleriyle karşılaştım.İnsanların geçmişe ilişkin anıları ve geleceğe ilişkin ümitleri kaybolmasın diye 200’den fazla röportaj da yaptım.Bu projeyi büyük 2015 yıldönümünden önce tamamlamak için uğraştıkça Ermeni tarihinde özellikle önemli ve kırılgan bir anın belgeselini hazırladığımın farkına varıyorum. Dahası çoğu insan sadece yaşadığımız trajediyi bildiği için benim anlattığın hikâye genelde bilinmiyor. Topluluklarımızın karşı karşıya kaldığı sorunların çoğunun 1915 olaylarıyla ilgisi olsa da Büyük Felaket, Ermeni hikâyesinin sonu olmamıştır.