Etraftakilerin taktığı isimle Connie, kırılması zor bir rekoru her geçen gün yeniden kırıyor. 77 yaşındaki barış aktivisti Conception Picciotto, nükleer silah üreticisi ülkelere itirazını Beyaz Saray önünde tam 33 yıldır sürdürüyor.Beyaz Saray’ın tam karşısı... Meşhur Lafayette Meydanı ile Başkan Barack Obama’nın ikametgâhı arasındaki cadde, protestocular ve hak talep edenlerin meydanı. Etrafı kollarsanız, bulvarın hemen kenarında yer etmiş bir çadır çarpacak gözünüze. Etrafı pankartlarla çevrili ve üzeri beyaz branda kaplı bu ilkel yapının önünde kısa boylu bir teyze durur. Başına bağladığı bandanası ve siyah renkli peruğu altında etrafındakilere bir şeyler anlatma derdinde. Katlamalı sandalyesine oturmuş, elindeki pankartta “Sessizlik savaş suçudur!” diyor. Hemen yanındaki levhalara bakınca anlaşılır derdi. Büyük puntolarla sessiz bir çığlık fırlatıyor siyasetin merkez üssüne: “Tüm nükleer silahları yasaklayın, yoksa güzel bir kıyamet günü sizi bekliyor”, “Bombalar üzerinden siyaset yapan, bombalar yüzünden ölür” diye uzayıp giden asi bir dil; bu kendinden makul teyzenin hayat hikâyesini özetliyor adeta.Concepcion Picciotto, bir dava insanı. Halihazırda Amerika Birleşik Devletleri üzerinde gerçekleşen en uzun süreli protesto nöbetini azimle sürdürüyor. Dile kolay tam 33 yıldır, yılmadan kamp kurduğu Beyaz Saray’ın önünde bir hedefe kilitlenmiş. Başta ABD olmak üzere nükleer silahlara sahip İsrail ve İran gibi ülkeleri protesto ediyor. İspanya’nın Vigo şehrinden ABD’ye göç eden nam-ı diğer Connie, 1 Ağustos 1981’den bu yana Occupy Peace House direnişine devam ediyor. İlk defa 1980’de Thomas Williams’ın başlatmış olduğu hareketin ikinci üyesi Picciotto. Milli Parklar Nizamnamesi’ne uymadığı gerekçesiyle dava arkadaşıyla defalarca gözaltına alınıp tutuklanmış. Her salıvermede aynı yere gelip çadırını kuran bu eskimo görünümlü kadını dokuz aylık hapis cezası dahi yıldıramamış. Sonunda haşmetiyle bildiğimiz Beyaz Saray bile diz çökmüş direnişçi karşısında. Nihayetinde, şiddet içermeyen bu direnişe ve kendini barışa adamış kadına izin vermişler.Connie, bugüne kadar çok başkan gördü. Ronald Reagan, George H. W. Bush, Bill Clinton, George W. Bush, Barack Obama olmak üzere tam beş başkan eskitmiş. Bazı resmigeçit ve Amerikalıların inauguration dedikleri başkanın yemin günü hariç kımıldamıyor yerinden. Adeta Beyaz Saray’ın demirbaş taşınmazlarından olmuş. Kafilesiyle burayı ziyaret eden turist rehberleri onu işaret ediyor, üniversite hocaları bir sosyal aktivist olarak derslerinde okutuyor. Kendisinin yer aldığı gazete kupürlerini ve hazırladığı bildirileri etraftakilere dağıtıyor. Connie son dönem siyasi tarihin belki de en sıkı takipçisi. Afganistan Savaşı, Irak Savaşı, Monica Lewinsky skandalı, 11 Eylül saldırılarına tanıklık eden Conception Picciotto’nun yakın nöbeti bugün dahi devam ediyor.Umut, tükenmez bir sermaye...Uzaktan tasvir etmeyi bırakıp yanına yaklaşıyoruz. Etrafında onun bu dayanılmaz cazibesine kapılan birileri bulunuyor mutlaka. Olmasa da eline aldığı huniyle haklı direnişini etrafa ilan ediyor: “Çocuklarınız ve geleceğiniz için siz de hayır deyin” 77 yaşındaki dirayetli kadının adanmışlığı The Oracles of Pennsylvenia Avenue adlı belgesel filmine konu olmuş. “Silahları durdurmak için birinin ayağa kalkması gerekli.” derken protestosuna başladığı ilk günkü heyecanı taşıdığı belli. Birazdan çöpe gidecek olduğunu bilse de yanına yaklaşanlara teker teker bildiri uzatıyor.Connie, kendisini bu davaya adamadan önce fırtınalı bir yaşam bırakmış geçmişinde. Amerika’ya göç edince New York’a yerleşmiş ve uzun süre İspanyol konsolosluğunda çalışmış. 21 yaşında İtalyan bir işadamına âşık olup evlenmiş, bir kız çocuğu var. Fakat eşiyle yaşadığı acı ayrılık onu hem nafaka, hem kızından hem de evinden etmiş. Bunca hatıranın üzerine sünger çekip yepyeni bir başlangıç yapmış. 1981’de bu uzun soluklu protestonun fikir babası Thomas Williams ile tanışınca birden hareketin ortasında bulmuş kendini. Pennsylvenia Bulvarı artık onun evi. Buradan uzaklaşması yorgun vücudu için tehlike anlamına geliyor. Zira geçen sene bir taksinin çarptığı kadının acısı bugün dahi sürse “Burada yaşamak benim hayatım.” demekten vazgeçmiyor. Yıllar içinde eline zerre kadar bir birikim geçmese de şimdi bükülmüş beli, dökülmüş dişleri ve al yanakları ile saygı ve hayreti hak eden bir hayata şimdiden sahip Connie.
Etraftakilerin taktığı isimle Connie, kırılması zor bir rekoru her geçen gün yeniden kırıyor. 77 yaşındaki barış aktivisti Conception Picciotto, nükleer silah üreticisi ülkelere itirazını Beyaz Saray önünde tam 33 yıldır sürdürüyor.Beyaz Saray’ın tam karşısı... Meşhur Lafayette Meydanı ile Başkan Barack Obama’nın ikametgâhı arasındaki cadde, protestocular ve hak talep edenlerin meydanı. Etrafı kollarsanız, bulvarın hemen kenarında yer etmiş bir çadır çarpacak gözünüze. Etrafı pankartlarla çevrili ve üzeri beyaz branda kaplı bu ilkel yapının önünde kısa boylu bir teyze durur. Başına bağladığı bandanası ve siyah renkli peruğu altında etrafındakilere bir şeyler anlatma derdinde. Katlamalı sandalyesine oturmuş, elindeki pankartta “Sessizlik savaş suçudur!” diyor. Hemen yanındaki levhalara bakınca anlaşılır derdi. Büyük puntolarla sessiz bir çığlık fırlatıyor siyasetin merkez üssüne: “Tüm nükleer silahları yasaklayın, yoksa güzel bir kıyamet günü sizi bekliyor”, “Bombalar üzerinden siyaset yapan, bombalar yüzünden ölür” diye uzayıp giden asi bir dil; bu kendinden makul teyzenin hayat hikâyesini özetliyor adeta.Concepcion Picciotto, bir dava insanı. Halihazırda Amerika Birleşik Devletleri üzerinde gerçekleşen en uzun süreli protesto nöbetini azimle sürdürüyor. Dile kolay tam 33 yıldır, yılmadan kamp kurduğu Beyaz Saray’ın önünde bir hedefe kilitlenmiş. Başta ABD olmak üzere nükleer silahlara sahip İsrail ve İran gibi ülkeleri protesto ediyor. İspanya’nın Vigo şehrinden ABD’ye göç eden nam-ı diğer Connie, 1 Ağustos 1981’den bu yana Occupy Peace House direnişine devam ediyor. İlk defa 1980’de Thomas Williams’ın başlatmış olduğu hareketin ikinci üyesi Picciotto. Milli Parklar Nizamnamesi’ne uymadığı gerekçesiyle dava arkadaşıyla defalarca gözaltına alınıp tutuklanmış. Her salıvermede aynı yere gelip çadırını kuran bu eskimo görünümlü kadını dokuz aylık hapis cezası dahi yıldıramamış. Sonunda haşmetiyle bildiğimiz Beyaz Saray bile diz çökmüş direnişçi karşısında. Nihayetinde, şiddet içermeyen bu direnişe ve kendini barışa adamış kadına izin vermişler.Connie, bugüne kadar çok başkan gördü. Ronald Reagan, George H. W. Bush, Bill Clinton, George W. Bush, Barack Obama olmak üzere tam beş başkan eskitmiş. Bazı resmigeçit ve Amerikalıların inauguration dedikleri başkanın yemin günü hariç kımıldamıyor yerinden. Adeta Beyaz Saray’ın demirbaş taşınmazlarından olmuş. Kafilesiyle burayı ziyaret eden turist rehberleri onu işaret ediyor, üniversite hocaları bir sosyal aktivist olarak derslerinde okutuyor. Kendisinin yer aldığı gazete kupürlerini ve hazırladığı bildirileri etraftakilere dağıtıyor. Connie son dönem siyasi tarihin belki de en sıkı takipçisi. Afganistan Savaşı, Irak Savaşı, Monica Lewinsky skandalı, 11 Eylül saldırılarına tanıklık eden Conception Picciotto’nun yakın nöbeti bugün dahi devam ediyor.Umut, tükenmez bir sermaye...Uzaktan tasvir etmeyi bırakıp yanına yaklaşıyoruz. Etrafında onun bu dayanılmaz cazibesine kapılan birileri bulunuyor mutlaka. Olmasa da eline aldığı huniyle haklı direnişini etrafa ilan ediyor: “Çocuklarınız ve geleceğiniz için siz de hayır deyin” 77 yaşındaki dirayetli kadının adanmışlığı The Oracles of Pennsylvenia Avenue adlı belgesel filmine konu olmuş. “Silahları durdurmak için birinin ayağa kalkması gerekli.” derken protestosuna başladığı ilk günkü heyecanı taşıdığı belli. Birazdan çöpe gidecek olduğunu bilse de yanına yaklaşanlara teker teker bildiri uzatıyor.Connie, kendisini bu davaya adamadan önce fırtınalı bir yaşam bırakmış geçmişinde. Amerika’ya göç edince New York’a yerleşmiş ve uzun süre İspanyol konsolosluğunda çalışmış. 21 yaşında İtalyan bir işadamına âşık olup evlenmiş, bir kız çocuğu var. Fakat eşiyle yaşadığı acı ayrılık onu hem nafaka, hem kızından hem de evinden etmiş. Bunca hatıranın üzerine sünger çekip yepyeni bir başlangıç yapmış. 1981’de bu uzun soluklu protestonun fikir babası Thomas Williams ile tanışınca birden hareketin ortasında bulmuş kendini. Pennsylvenia Bulvarı artık onun evi. Buradan uzaklaşması yorgun vücudu için tehlike anlamına geliyor. Zira geçen sene bir taksinin çarptığı kadının acısı bugün dahi sürse “Burada yaşamak benim hayatım.” demekten vazgeçmiyor. Yıllar içinde eline zerre kadar bir birikim geçmese de şimdi bükülmüş beli, dökülmüş dişleri ve al yanakları ile saygı ve hayreti hak eden bir hayata şimdiden sahip Connie.