Peygamberler, aciz insanoğlunu o sonsuz cehaletine karşı aydınlatan, saptığı tehlikeli ve tuzaklı yollar içinde rehberlik eden, karşılaşılacağı musibetlere karşı uyaran seçilmiş insanlar.Bu kudsî vazifeye başlamadan önce hepsi, İlahi bir yönelme ile çobanlık yapmışlar. Bu meslek Hz. Adem’den bu yana peygamber mesleği olarak bilinse de günümüzde pek rağbet gördüğü söylenemez. Buna rağmen arka planındaki felsefe ile kıymetini takdir edenler her zaman bulunuyor.İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi birinci sınıfa başlayacak Abdullah Etka’nın hikâyesi bu felsefe ile örülü. Liseden bu sene mezun olan Abdullah, üniversite sınavı için giriştiği hummalı çalışma sonrası herkes gibi dinlenmeye ihtiyaç duymuş. Modern çılgınlığın bir çeşit göstergesi olan sahile akın etmek yerine, yazı farklı bir deneyim elde ederek geçirmek istemiş. Bu hususta babasına danışan genç hukuk öğrencisi, çobanlık yapma tavsiyesi almış. Tüm peygamberlerin çobanlık mesleğini yaptığı ve bu güzel işin kendisine ileride yapmak istediği yöneticiliğe bir giriş kapısı olabileceği tavsiyesinde bulunmuş babası. Bu teklif, şehirde büyüyen Abdullah’ı bir müddet düşündürse de sonunda kabul etmiş.Her sene misafir olarak gittiği köyüne bu sefer çoban olarak gitme macerasını şöyle anlatıyor Abdullah: “Üniversite sınavı sonrasında boş geçmesini istemediğim günleri, köyde farklı bir deneyimle değerlendirmek istedim. Babam beni, Antalya’nın Kaş ilçesine kadar götürdü. Fakat Antalya’ya kadar geldikten sonra kendi köyümüz Gökçeören’e gitmem sıkıntılı oldu. Herkes şehre göç ettiği için köyde sadece yaşlılar kalmış. Çok nadir gidip geliniyor. Toplu taşıma olmayınca, ben de otostop çektim. Başka bir köyden cenaze almak için giden bir araç beni köye getirdi. Köyde herkes geleceğimi öğrenmiş. Küçük bir yerleşim birimi olduğundan ufak bir olay hemen herkes tarafından duyuluyor. Ben geldiğimde herkes görmeye geldi. Köyün yaş ortalaması 60 civarında. Bana ‘Sen misin çoban olmak isteyen, herkes okumak ister sen neden çoban olmak istiyorsun?’ diye sordular. Teker teker anlattım.”Çobanlık yaparken tefekkür ediyor insanAbdullah Etka, köyde geçirdiği yaklaşık 15 gün kerpiç, dışarıda tuvaleti olan köy evlerinde kalmış. Geleceğin hukukçusu, taşrada hayatın şehirden çok evvel başladığını anlatıyor. Herkesin kendine has komik bir lakabı olduğunu belirttikten sonra vakti nasıl geçirdiğini anlatıyor: “Daha güneş doğmadan sabah namazı ile kalkıp sürüyü ahırdan çıkarıyorduk. Hayvanlar serin havada otlamayı seviyor. Koyunlar da insanlar gibi bizi yüzlerimizden tanıyordu. Bana çobanlık yapmayı öğreten büyüğümle beraber, sürüyü yüksek yamaçlara yönlendiriyorduk. Onlar da insanlar gibi doğru yön verince tüm kalabalık senin istediğin yere yöneliyor. Güneş hafiften yükselince koyunları kuyudan çektiğimiz suyla suluyorduk. Sonra akşama doğru ikinci bir sefer daha. Onları zamanında otlat, suyunu ver senden iyisi yok. Keçiler gelince onlar koyuna göre biraz dik başlı. Koyunlara oturduğun yerden yön verebilirken, keçileri dürtmen, seslenmen gerekiyor.”Köy yaşamı, Abdullah’a kendine has kolaylığıyla görünmüş. Güler yüzlü insanların arasında birbirleriyle kaynaşan köylülerin arasında dolu dolu iki hafta geçirmiş. Hayvanların insana hizmet etmek için gönderilmiş zararsız varlıklar olduğuna şahitlik etmiş.Genç yöneticiden köy hayatı analizleri:Gökçeören köyü sakinleri hayvanlarını eskisine göre ucuza satıyor. Köylülerden biri bunu yurtdışından ithal edilen hayvanlara bağlamış. Köylüler hayvancılık yaparken, kendilerini yeterince geliştirmişler.Daha kolay yoldan geçinmek isteyenler şehre gitmeyi tercih etmiş. Kapsamlı bir planlama olsa belki bu surette şehirlere göç yavaşlayabilir.Köy insanının haber ve bilgilenme bakımından en büyük kaynağı televizyon. Hayatı dizilerden takip ediyorlar.Bu noktada bir teklifi var Abdullah’ın: Televizyon dizilerine çobanlıkla ilgili bilgiler sıkıştırılsa veya tarımla, köy işlerini özendirici sahnelere yer verseler belki insanlar köyleri daha cazip görür ve geriye dönüş başlar.İlerde iyi bir yönetici olmak için böyle bir deneyimi tavsiye ediyor. Çünkü, yöneticiliğin en küçük birimi çobanlık. Üstelik peygamber mesleği. Abdullah Etka, diyor ki; “Gelecekte yöneticilik yapmak isteyen gençler, çobanlık deneyimini tatmalı.”Öbür taraftan gençler artık şehirde yetişiyor ve oranın kültürü ile büyüyor. Köy hayatı şu anda yaşlı nüfusun elinde. Şehre göçler biterse köy hayatını ancak romanlardan hatırlayacağız. e.emre@zaman.com.tr
Peygamberler, aciz insanoğlunu o sonsuz cehaletine karşı aydınlatan, saptığı tehlikeli ve tuzaklı yollar içinde rehberlik eden, karşılaşılacağı musibetlere karşı uyaran seçilmiş insanlar.Bu kudsî vazifeye başlamadan önce hepsi, İlahi bir yönelme ile çobanlık yapmışlar. Bu meslek Hz. Adem’den bu yana peygamber mesleği olarak bilinse de günümüzde pek rağbet gördüğü söylenemez. Buna rağmen arka planındaki felsefe ile kıymetini takdir edenler her zaman bulunuyor.İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi birinci sınıfa başlayacak Abdullah Etka’nın hikâyesi bu felsefe ile örülü. Liseden bu sene mezun olan Abdullah, üniversite sınavı için giriştiği hummalı çalışma sonrası herkes gibi dinlenmeye ihtiyaç duymuş. Modern çılgınlığın bir çeşit göstergesi olan sahile akın etmek yerine, yazı farklı bir deneyim elde ederek geçirmek istemiş. Bu hususta babasına danışan genç hukuk öğrencisi, çobanlık yapma tavsiyesi almış. Tüm peygamberlerin çobanlık mesleğini yaptığı ve bu güzel işin kendisine ileride yapmak istediği yöneticiliğe bir giriş kapısı olabileceği tavsiyesinde bulunmuş babası. Bu teklif, şehirde büyüyen Abdullah’ı bir müddet düşündürse de sonunda kabul etmiş.Her sene misafir olarak gittiği köyüne bu sefer çoban olarak gitme macerasını şöyle anlatıyor Abdullah: “Üniversite sınavı sonrasında boş geçmesini istemediğim günleri, köyde farklı bir deneyimle değerlendirmek istedim. Babam beni, Antalya’nın Kaş ilçesine kadar götürdü. Fakat Antalya’ya kadar geldikten sonra kendi köyümüz Gökçeören’e gitmem sıkıntılı oldu. Herkes şehre göç ettiği için köyde sadece yaşlılar kalmış. Çok nadir gidip geliniyor. Toplu taşıma olmayınca, ben de otostop çektim. Başka bir köyden cenaze almak için giden bir araç beni köye getirdi. Köyde herkes geleceğimi öğrenmiş. Küçük bir yerleşim birimi olduğundan ufak bir olay hemen herkes tarafından duyuluyor. Ben geldiğimde herkes görmeye geldi. Köyün yaş ortalaması 60 civarında. Bana ‘Sen misin çoban olmak isteyen, herkes okumak ister sen neden çoban olmak istiyorsun?’ diye sordular. Teker teker anlattım.”Çobanlık yaparken tefekkür ediyor insanAbdullah Etka, köyde geçirdiği yaklaşık 15 gün kerpiç, dışarıda tuvaleti olan köy evlerinde kalmış. Geleceğin hukukçusu, taşrada hayatın şehirden çok evvel başladığını anlatıyor. Herkesin kendine has komik bir lakabı olduğunu belirttikten sonra vakti nasıl geçirdiğini anlatıyor: “Daha güneş doğmadan sabah namazı ile kalkıp sürüyü ahırdan çıkarıyorduk. Hayvanlar serin havada otlamayı seviyor. Koyunlar da insanlar gibi bizi yüzlerimizden tanıyordu. Bana çobanlık yapmayı öğreten büyüğümle beraber, sürüyü yüksek yamaçlara yönlendiriyorduk. Onlar da insanlar gibi doğru yön verince tüm kalabalık senin istediğin yere yöneliyor. Güneş hafiften yükselince koyunları kuyudan çektiğimiz suyla suluyorduk. Sonra akşama doğru ikinci bir sefer daha. Onları zamanında otlat, suyunu ver senden iyisi yok. Keçiler gelince onlar koyuna göre biraz dik başlı. Koyunlara oturduğun yerden yön verebilirken, keçileri dürtmen, seslenmen gerekiyor.”Köy yaşamı, Abdullah’a kendine has kolaylığıyla görünmüş. Güler yüzlü insanların arasında birbirleriyle kaynaşan köylülerin arasında dolu dolu iki hafta geçirmiş. Hayvanların insana hizmet etmek için gönderilmiş zararsız varlıklar olduğuna şahitlik etmiş.Genç yöneticiden köy hayatı analizleri:Gökçeören köyü sakinleri hayvanlarını eskisine göre ucuza satıyor. Köylülerden biri bunu yurtdışından ithal edilen hayvanlara bağlamış. Köylüler hayvancılık yaparken, kendilerini yeterince geliştirmişler.Daha kolay yoldan geçinmek isteyenler şehre gitmeyi tercih etmiş. Kapsamlı bir planlama olsa belki bu surette şehirlere göç yavaşlayabilir.Köy insanının haber ve bilgilenme bakımından en büyük kaynağı televizyon. Hayatı dizilerden takip ediyorlar.Bu noktada bir teklifi var Abdullah’ın: Televizyon dizilerine çobanlıkla ilgili bilgiler sıkıştırılsa veya tarımla, köy işlerini özendirici sahnelere yer verseler belki insanlar köyleri daha cazip görür ve geriye dönüş başlar.İlerde iyi bir yönetici olmak için böyle bir deneyimi tavsiye ediyor. Çünkü, yöneticiliğin en küçük birimi çobanlık. Üstelik peygamber mesleği. Abdullah Etka, diyor ki; “Gelecekte yöneticilik yapmak isteyen gençler, çobanlık deneyimini tatmalı.”Öbür taraftan gençler artık şehirde yetişiyor ve oranın kültürü ile büyüyor. Köy hayatı şu anda yaşlı nüfusun elinde. Şehre göçler biterse köy hayatını ancak romanlardan hatırlayacağız. e.emre@zaman.com.tr