Dünyanın en önemli ve eski bienallerinden birine katılmak için Yıldız Holding’in konuğu olarak Venedik’teyiz.Yıldız Holding 20 yıl boyunca bienalin Türkiye katılımına destek veren sponsorlardan olacak. Turistik kent, resmi açılış öncesi ön gösterim için gelen sanatseverlerle dolmuş. 1895 yılından beri yapılan Venedik Bienali, Arsenale ve Giardini adı verilen iki geniş mekanda (Toplam 96 milyon m² kapalı ve açık alan) ziyaretçilerini ağırlıyor. Her iki alanda da ana sergi salonu ve ülkelerin pavyonları mevcut. Ülkelerin, pavyon pavyon ayrılmış olmaları Soğuk Savaş döneminden kalma izlenimi verse de İzmir Fuarı’nı hatırlatması sebebiyle çocukluk günlerine dair sıcak bir his de uyandırıyor.Adından anlaşılacağı gibi iki yılda bir gerçekleşen bienalin bu seneki ana teması, İtalyan asıllı Amerikalı sanatçı Marino Auritti’nin ütopyasını anlattığı II Palazzo Enciclopedico (Ansiklopedi Sarayı) adlı eserinden ilham almış. 1955 yılında Amerikan Patent Ofisi’ne başvuran Auritti’nin eseri 136 kattan oluşan 700 metre yüksekliğinde bir müzenin modeli. Dünyadaki tüm ansiklopedik bilgilerin içerisinde yer almasını planlamış. Her ne kadar bütün medeniyetleri kucaklamayı düşünse de ütopik binanın dört tarafında sadece ABD, İspanya, İtalya ve Fransa bayraklarının yer alması çelişkili bir durum. Eserin ilk halinde olmayan bu bayraklar ne zaman konmuş bilinmiyor. Auritti’nin, Washington DC’nin sembollerinden ulusal park The Mall’a konmasını istediği eseri, uzun yıllar depolarda tutulmuş. Şimdi büyük bir sanat etkinliğinin onur konuğu olarak geç de olsa bir iade-i itibar görüyor. Kişisel açmazlar ve arayışlar sanatı 10 tanesinin ilk kez katıldığı toplam 88 ülkenin pavyonlarında genellikle kişisel açmazlar ve arayış çabaları göze çarpıyor. Bazı ülkelerin girişlerinde uzun kuyruklar dikkat çekiyor. Bunda hem o ülkelerin özellikle merak ediliyor olmasının payı büyük hem de bazı performansların seyri için sınırlı sayıda insana yer olması etkili. Sıralarda yerli yabancı birçok ünlü simayı görünce, kuyruklarda beklemeyi sanatın insanları eşitleyen yönünü vurgulayan bir performans olarak görmeye başlıyoruz. İşin şakası bir yana İtalyanların ve diğer ülkelerden bienali önceden görmek için gelenlerin kalabalıklığı ve ilgisi gerçekten etkileyici. Hele hele kucağında bebeği ya da çocuk arabası ile gelenler ve zaman zaman yağan şiddetli yağmura rağmen insanların modern sanat sevgisi şaşırtıyor. Venedik Bienali’ni, beraber gezdiğimiz ressam ve akademisyen Prof. Dr. Hüsamettin Koçan, oldukça başarılı ve tutarlı bulduğunu, mekân arayışlarını beğendiğini söylüyor. Koçan, bienalin başarısını kenti ile özdeşleşmiş olmasına bağlıyor. “Darısı İstanbul Bienali için.” diyoruz ve Türk pavyonuna gelmeden denizin ortasına kendi adasını yapan insanın anlatıldığı Finlandiya pavyonuyla; bir alandan toplanan taş, kum, çakıl ve camdan yaptığı tepeciklerle görsel açıdan ilginç bir sunumun yer aldığı İspanyol pavyonun da görülmeye değer olduğunu belirtelim. Yine ‘Sıfır’ın hikâyesinin anlatıldığı Yunan salonu ve bienal alanın dışında denizde bir teknenin içerisinde karanlık bir oda oluşturularak, ziyaretçisine deniz altındaymış hissi veren Portekiz pavyonu da etkileyiciydi.Ülke pavyonlarının birbirinden bağımsız olarak bir temaya ve bir sanat dalına bağlı kalmadan sundukları eser ve performanslar sanatsal zenginliği yansıtsa da Arsenele ve Giardini ana bienal binalarındaki çalışmalar sanatseverler tarafından daha çok beğeniliyor. Bu da küratörlerin başarılı bir iş çıkardığı anlamına geliyor.Türkiye pavyonu en etkileyicilerdenTürkiye, bienale küratörlüğünü Emre Baykal’ın yaptığı Ömer Ali Kazma’nın ‘Rezistans’ adını verdiği video serisi ile katılıyor. Farklı mekânlar ve insanlarla yapılan çekimlerde film seti, okul, ameliyathane, bir dövme dükkânı, laboratuvar yer alıyor. İnsan bedenini merkeze alan videolarda kişilerin gönüllü ya da mecburiyetten bedenine yaptığı/yapılan müdahalelerle izleyicileri düşünmeye sevk ediyor. Açılışının oldukça kalabalık gerçekleştiği Türk pavyonu bienali gezenler üzerinde çok etkileyici oldu. Bienali var AVM’si yok! Bienali gezmek için en uygun zaman, açılış ve ilk hafta yoğunluğunun geçmesiyle başlıyor. 24 Kasım’a kadar açık olacak organizasyonu, Venedik’i gezmeye gelenler mutlaka ziyaret etmeli.Gezinin güzel bir ayrıntısı da grupta güzel sanatlar fakültelerinin başarılı öğrencilerinin de yer alması idi. Öğrenci iken bu bienali görme fırsatı elde etmeleri onlar için şüphesiz büyük bir kazanç. Yıldız Holding’in bu anlamlı desteği diğer kurumların da katkısı ile gelenekselleşebilir. Çünkü bu tür önemli etkinliklere katılım şeklinde ödüller verilirse daha çok öğrenci vizyonunu geliştirme imkânı elde edebilir.Bienalle bütünleşmiş Venedik’te en çok bir AVM olmayışının eksikliğini hissettik. Giardini’de bienalin yanında yer alan park bu eksikliği gidermek için oldukça ideal. Bu tavsiyemiz de Venedikli yetkililere bizden bir kıyak olsun!
Dünyanın en önemli ve eski bienallerinden birine katılmak için Yıldız Holding’in konuğu olarak Venedik’teyiz.Yıldız Holding 20 yıl boyunca bienalin Türkiye katılımına destek veren sponsorlardan olacak. Turistik kent, resmi açılış öncesi ön gösterim için gelen sanatseverlerle dolmuş. 1895 yılından beri yapılan Venedik Bienali, Arsenale ve Giardini adı verilen iki geniş mekanda (Toplam 96 milyon m² kapalı ve açık alan) ziyaretçilerini ağırlıyor. Her iki alanda da ana sergi salonu ve ülkelerin pavyonları mevcut. Ülkelerin, pavyon pavyon ayrılmış olmaları Soğuk Savaş döneminden kalma izlenimi verse de İzmir Fuarı’nı hatırlatması sebebiyle çocukluk günlerine dair sıcak bir his de uyandırıyor.Adından anlaşılacağı gibi iki yılda bir gerçekleşen bienalin bu seneki ana teması, İtalyan asıllı Amerikalı sanatçı Marino Auritti’nin ütopyasını anlattığı II Palazzo Enciclopedico (Ansiklopedi Sarayı) adlı eserinden ilham almış. 1955 yılında Amerikan Patent Ofisi’ne başvuran Auritti’nin eseri 136 kattan oluşan 700 metre yüksekliğinde bir müzenin modeli. Dünyadaki tüm ansiklopedik bilgilerin içerisinde yer almasını planlamış. Her ne kadar bütün medeniyetleri kucaklamayı düşünse de ütopik binanın dört tarafında sadece ABD, İspanya, İtalya ve Fransa bayraklarının yer alması çelişkili bir durum. Eserin ilk halinde olmayan bu bayraklar ne zaman konmuş bilinmiyor. Auritti’nin, Washington DC’nin sembollerinden ulusal park The Mall’a konmasını istediği eseri, uzun yıllar depolarda tutulmuş. Şimdi büyük bir sanat etkinliğinin onur konuğu olarak geç de olsa bir iade-i itibar görüyor. Kişisel açmazlar ve arayışlar sanatı 10 tanesinin ilk kez katıldığı toplam 88 ülkenin pavyonlarında genellikle kişisel açmazlar ve arayış çabaları göze çarpıyor. Bazı ülkelerin girişlerinde uzun kuyruklar dikkat çekiyor. Bunda hem o ülkelerin özellikle merak ediliyor olmasının payı büyük hem de bazı performansların seyri için sınırlı sayıda insana yer olması etkili. Sıralarda yerli yabancı birçok ünlü simayı görünce, kuyruklarda beklemeyi sanatın insanları eşitleyen yönünü vurgulayan bir performans olarak görmeye başlıyoruz. İşin şakası bir yana İtalyanların ve diğer ülkelerden bienali önceden görmek için gelenlerin kalabalıklığı ve ilgisi gerçekten etkileyici. Hele hele kucağında bebeği ya da çocuk arabası ile gelenler ve zaman zaman yağan şiddetli yağmura rağmen insanların modern sanat sevgisi şaşırtıyor. Venedik Bienali’ni, beraber gezdiğimiz ressam ve akademisyen Prof. Dr. Hüsamettin Koçan, oldukça başarılı ve tutarlı bulduğunu, mekân arayışlarını beğendiğini söylüyor. Koçan, bienalin başarısını kenti ile özdeşleşmiş olmasına bağlıyor. “Darısı İstanbul Bienali için.” diyoruz ve Türk pavyonuna gelmeden denizin ortasına kendi adasını yapan insanın anlatıldığı Finlandiya pavyonuyla; bir alandan toplanan taş, kum, çakıl ve camdan yaptığı tepeciklerle görsel açıdan ilginç bir sunumun yer aldığı İspanyol pavyonun da görülmeye değer olduğunu belirtelim. Yine ‘Sıfır’ın hikâyesinin anlatıldığı Yunan salonu ve bienal alanın dışında denizde bir teknenin içerisinde karanlık bir oda oluşturularak, ziyaretçisine deniz altındaymış hissi veren Portekiz pavyonu da etkileyiciydi.Ülke pavyonlarının birbirinden bağımsız olarak bir temaya ve bir sanat dalına bağlı kalmadan sundukları eser ve performanslar sanatsal zenginliği yansıtsa da Arsenele ve Giardini ana bienal binalarındaki çalışmalar sanatseverler tarafından daha çok beğeniliyor. Bu da küratörlerin başarılı bir iş çıkardığı anlamına geliyor.Türkiye pavyonu en etkileyicilerdenTürkiye, bienale küratörlüğünü Emre Baykal’ın yaptığı Ömer Ali Kazma’nın ‘Rezistans’ adını verdiği video serisi ile katılıyor. Farklı mekânlar ve insanlarla yapılan çekimlerde film seti, okul, ameliyathane, bir dövme dükkânı, laboratuvar yer alıyor. İnsan bedenini merkeze alan videolarda kişilerin gönüllü ya da mecburiyetten bedenine yaptığı/yapılan müdahalelerle izleyicileri düşünmeye sevk ediyor. Açılışının oldukça kalabalık gerçekleştiği Türk pavyonu bienali gezenler üzerinde çok etkileyici oldu. Bienali var AVM’si yok! Bienali gezmek için en uygun zaman, açılış ve ilk hafta yoğunluğunun geçmesiyle başlıyor. 24 Kasım’a kadar açık olacak organizasyonu, Venedik’i gezmeye gelenler mutlaka ziyaret etmeli.Gezinin güzel bir ayrıntısı da grupta güzel sanatlar fakültelerinin başarılı öğrencilerinin de yer alması idi. Öğrenci iken bu bienali görme fırsatı elde etmeleri onlar için şüphesiz büyük bir kazanç. Yıldız Holding’in bu anlamlı desteği diğer kurumların da katkısı ile gelenekselleşebilir. Çünkü bu tür önemli etkinliklere katılım şeklinde ödüller verilirse daha çok öğrenci vizyonunu geliştirme imkânı elde edebilir.Bienalle bütünleşmiş Venedik’te en çok bir AVM olmayışının eksikliğini hissettik. Giardini’de bienalin yanında yer alan park bu eksikliği gidermek için oldukça ideal. Bu tavsiyemiz de Venedikli yetkililere bizden bir kıyak olsun!