Yazın sona ermesiyle birlikte Anadolu’nun farklı yerlerinde panayır mevsimi de başlar. Hasatlarını yapan köylüler eğlence dolu bu etkinliğin gelmesini sabırsızlıkla bekler. Çiftçiler bir yılın yorgunluğunu atar.Sayıları her geçen yıl azalsa da panayır kültürü Balıkesir, Bursa ve Trakya’nın farklı mekanlarında hâlâ devam ediyor. Pehlivanköy’de bu yıl 105.si yapılan Pavli Panayırı da bunlardan en önemlisi.Pehlivanköy, İstanbul’u Avrupa’ya ve Tekirdağ’a bağlayan işlek karayollarına oldukça uzak bir yerde. Bu yüzden sanayisi gelişmemiş. Yöreye üzerindeki tarihî Akarca Köprüsü’yle ayrı bir güzellik katan Ergene Nehri ise fabrika atıklarından dolayı burun kemiğini titreten bir kokuya sahip. Sırf coğrafi şartlarından ve fabrikaların sorumsuzluklarından dolayı oldukça şanssız bir ilçe Pehlivanköy. Ama bu şanssızlığını yılın 4 günü yapılan panayırla kırıyor.1889 yılında Fransızlar tarafından yapılan tren yolu ilçeyi ikiye bölüyor. Rayların üst kısmı yerleşime ayrılırken Ergene Nehri ve Kanlı Nehir arasında kalan kısım ise panayır alanı olarak ayrılmış. Panayır tren yoluyla beraber başlıyor. İlk stand pişmaniyenin nasıl yapıldığını bilmeyenler için bir sürprizle dolu. 4 pişmaniye ustası bir şekerlemeyi köşelerinden kavramışlar, evire çevire şekerlemeyi şeker olduğuna pişman ediyorlar.Hemen orada sıcak sıcak ikram ediyorlar.Panayır alanını sonlandıran Kanlı Nehir’e doğru gittiğinizde ise tipik çarşı esnafıyla karşılaşıyorsunuz. Üzerleri tentelerle örtülmüş tezgahlarda ne ararsanız var: Parfümler, gömlekler, tişörtler, oyuncaklar, bebek elbiseleri, rengarenk entariler, iç çamaşırları, basmalar, ayakkabılar, Çin’den ithal oyuncaklar…Ergene Nehri kenarında çadırlarını kuran at meraklıları ise çevre illerden gelmiş. Hayrabolu’dan gelen Volkan, beraberinde üç kısrak getirdiğini söylüyor. Şimdiye kadar satış yapamamış. Ama bunun bir kültür olduğunu, buraya gelmekten zevk aldıklarını söylüyor. Eski panayırları özlemle anıyor. At arabalarıyla kısraklarının marifetlerini sergilemek isteyenler ise tur atıyor.Yol bir noktada sola kıvrılıp çevirmecilerle beraber devam ediyor. Malum çevirmenin en iyisi Trakya’da yenir. Trakya’da da Pavli Panayırı’nda. Çünkü kuzu çevirmecilerin ustaları bu panayıra geliyorlar. Kuzular lokantaların arkalarındaki özel bir bölümde çevriliyor. Mekanın büyüklüğüne ve eskiliğine göre çevirmelerin sayısı da artıyor. Ama en meşhuru panayırın en eskisi olan Kemal Usta.Panayırın en şenlikli alanlarından birisi lunapark.Lunaparkta ilk dikkatinizi çeken fırdöndü zincirli salıncakların, çığlık seslerinin yükseldiği gondolun, bir aşağı bir yukarı dönüp duran balerinin, ha bire birbirine çarpıp duran çarpışan arabaların önünde oluşan kuyruklar oluyor. Sigara paketlerine halka atıp yakalamaya çalışanların hemen yanında paketlere tüfekle atış yapıp düşürmeye çalışanlar var. Pavli’nin lunaparkında eğlence ve şans kol kola. Eğlenmeye gelenler eğlence konusunda epey şanslılarken şansını denemeye gelenler epey şanssızlar.Alabildiğine karmaşa ama alabildiğine ahenk. Bu panayırda her şey rengarenk.
Yazın sona ermesiyle birlikte Anadolu’nun farklı yerlerinde panayır mevsimi de başlar. Hasatlarını yapan köylüler eğlence dolu bu etkinliğin gelmesini sabırsızlıkla bekler. Çiftçiler bir yılın yorgunluğunu atar.Sayıları her geçen yıl azalsa da panayır kültürü Balıkesir, Bursa ve Trakya’nın farklı mekanlarında hâlâ devam ediyor. Pehlivanköy’de bu yıl 105.si yapılan Pavli Panayırı da bunlardan en önemlisi.Pehlivanköy, İstanbul’u Avrupa’ya ve Tekirdağ’a bağlayan işlek karayollarına oldukça uzak bir yerde. Bu yüzden sanayisi gelişmemiş. Yöreye üzerindeki tarihî Akarca Köprüsü’yle ayrı bir güzellik katan Ergene Nehri ise fabrika atıklarından dolayı burun kemiğini titreten bir kokuya sahip. Sırf coğrafi şartlarından ve fabrikaların sorumsuzluklarından dolayı oldukça şanssız bir ilçe Pehlivanköy. Ama bu şanssızlığını yılın 4 günü yapılan panayırla kırıyor.1889 yılında Fransızlar tarafından yapılan tren yolu ilçeyi ikiye bölüyor. Rayların üst kısmı yerleşime ayrılırken Ergene Nehri ve Kanlı Nehir arasında kalan kısım ise panayır alanı olarak ayrılmış. Panayır tren yoluyla beraber başlıyor. İlk stand pişmaniyenin nasıl yapıldığını bilmeyenler için bir sürprizle dolu. 4 pişmaniye ustası bir şekerlemeyi köşelerinden kavramışlar, evire çevire şekerlemeyi şeker olduğuna pişman ediyorlar.Hemen orada sıcak sıcak ikram ediyorlar.Panayır alanını sonlandıran Kanlı Nehir’e doğru gittiğinizde ise tipik çarşı esnafıyla karşılaşıyorsunuz. Üzerleri tentelerle örtülmüş tezgahlarda ne ararsanız var: Parfümler, gömlekler, tişörtler, oyuncaklar, bebek elbiseleri, rengarenk entariler, iç çamaşırları, basmalar, ayakkabılar, Çin’den ithal oyuncaklar…Ergene Nehri kenarında çadırlarını kuran at meraklıları ise çevre illerden gelmiş. Hayrabolu’dan gelen Volkan, beraberinde üç kısrak getirdiğini söylüyor. Şimdiye kadar satış yapamamış. Ama bunun bir kültür olduğunu, buraya gelmekten zevk aldıklarını söylüyor. Eski panayırları özlemle anıyor. At arabalarıyla kısraklarının marifetlerini sergilemek isteyenler ise tur atıyor.Yol bir noktada sola kıvrılıp çevirmecilerle beraber devam ediyor. Malum çevirmenin en iyisi Trakya’da yenir. Trakya’da da Pavli Panayırı’nda. Çünkü kuzu çevirmecilerin ustaları bu panayıra geliyorlar. Kuzular lokantaların arkalarındaki özel bir bölümde çevriliyor. Mekanın büyüklüğüne ve eskiliğine göre çevirmelerin sayısı da artıyor. Ama en meşhuru panayırın en eskisi olan Kemal Usta.Panayırın en şenlikli alanlarından birisi lunapark.Lunaparkta ilk dikkatinizi çeken fırdöndü zincirli salıncakların, çığlık seslerinin yükseldiği gondolun, bir aşağı bir yukarı dönüp duran balerinin, ha bire birbirine çarpıp duran çarpışan arabaların önünde oluşan kuyruklar oluyor. Sigara paketlerine halka atıp yakalamaya çalışanların hemen yanında paketlere tüfekle atış yapıp düşürmeye çalışanlar var. Pavli’nin lunaparkında eğlence ve şans kol kola. Eğlenmeye gelenler eğlence konusunda epey şanslılarken şansını denemeye gelenler epey şanssızlar.Alabildiğine karmaşa ama alabildiğine ahenk. Bu panayırda her şey rengarenk.